Charles Manson

Φέτος, στις 8 Αυγούστου, συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την παράλογη δολοφονία της Sharon Tate και άλλων τεσσάρων ατόμων στο Cielo Drive του Λος Άντζελες. Οι δολοφονίες τους και οι επακόλουθες δολοφονίες του ζεύγους LaBianca από τον Charles Manson και τους παρανοϊκούς οπαδούς του κλείνουν οριστικά την ‘εποχή της αθωότητας’ του χιπισμού, τη χρυσή εποχή του φιλειρηνισμού και της μη-βίας. Όπως κάθε μαζικό κίνημα στην ιστορία, ο χιπισμός περιλάμβανε στους κόλπους εκτός των άλλων και αρκετούς άρρωστους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι κατάφεραν να κατασυκοφαντήσουν αυτό που ξεκίνησε σαν μια νεανική ουτοπία. Ο Charles Manson εξ άλλου απετέλεσε έναν από τους πρώτους δολοφόνους κατά συρροή που συγκέντρωσαν πάνω τους τους προβολείς της δημοσιότητας - και που τόσο αρέσκεται να μας παρουσιάζει μυθοποιημένους ο σύγχρονος αμερικάνικος κινηματογράφος.

Τα γεγονότα
Το βράδυ της 8ης Αυγούστου 1969, η ηθοποιός Sharon Tate, έγκυος στον όγδοο μήνα, βρισκόταν στη βίλα της στο Cielo Drive, στα περίχωρα του Μπέβερλι Χιλς. Μαζί της ήταν η Abigail Folger, ο Πολωνός φίλος της Voytek Frykowski και ο κομμωτής Jay Sebring, που της κρατούσαν συντροφιά, αφού ο σύζυγός της, ο διάσημος Πολωνός σκηνοθέτης Roman Polanski έλειπε στην Ευρώπη προετοιμάζοντας την καινούργια του ταινία. Εκείνη τη νύχτα, για κακή τους τύχη, ο ‘πατριάρχης’ της Οικογένειας Manson, ο Charles, αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο Helter Skelter όπως το ονόμαζε, ένα σχέδιο που στόχευε στην εξέγερση των μαύρων και στο συνακόλουθο εμφύλιο φυλετικό πόλεμο. Έστειλε λοιπόν τέσσερα μέλη της Οικογένειας, τρεις κοπέλες κι ένα άντρα, με τη διαταγή να δολοφονήσουν όσους βρουν στο Cielo Drive. Οι οπαδοί του έσφαξαν κυριολεκτικά τους τέσσερις φίλους αφού τους βασάνισαν, και δολοφόνησαν ένα νεαρό 18 χρονών, τον Steve Parent, ο οποίος είχε την ατυχία να επισκεφτεί το φύλακα του σπιτιού εκείνη τη νύχτα.
Την επομένη μέρα, στα πλαίσια του ‘Helter Skelter’,  η Οικογένεια ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά με επικεφαλής τον ίδιο τον Manson - ο οποίος όμως δεν έβαψε τα χέρια του με αίμα - δολοφόνησαν το ζεύγος Leno και Rosemary LaBianca, στην περιοχή Los Feliz του Λος Άντζελες.
Οι δολοφονίες είχαν πολλά κοινά στοιχεία, όπως τις πολλαπλές μαχαιριές που έφεραν τα θύματα, τα πλαστικά σχοινιά με τα οποία ήταν δεμένα, τις επιγραφές με το αίμα των θυμάτων στους τοίχους: PIGS στο σπίτι της Tate, και DEATH TO PIGS, RISE και HEALTHER SKELTER (ανορθόγραφα) στο σπίτι των LaBianca. Καθώς όμως τις δυο υποθέσεις ανέλαβαν δύο διαφορετικά αστυνομικά τμήματα - η Αστυνομία του Λος Άντζελες την υπόθεση Tate, το Γραφείο του Σερίφη του Λος Άντζελες την υπόθεση LaBianca - πέρασαν μήνες ολόκληροι πριν ανακαλύψουν τους ενόχους. Χρόνια μετά τη σύλληψη και την καταδίκη εις θάνατον του Manson και των οπαδών του, ο δημόσιος κατήγορος της δίκης Vincent Bugliosi έγραψε το βιβλίο με τίτλο Helter Skelter: The True Story of the Manson Murders, στο οποίο εκθέτει αναλυτικά τα αμέτρητα και χοντρά λάθη των αστυνομικών αρχών. (Τόσο το χειρότερο για τους φανατικούς θαυμαστές των αστυνομικών ταινιών, που έχουν πειστεί για την αποτελεσματικότητα και τις ικανότητες των αμερικανικών διωκτικών αρχών!).
Η υπόθεση διαλευκάνθηκε όταν ένα μέλος της Οικογένειας Manson, η Suzan Atkins, που ήταν προφυλακισμένη για κάποια άλλη υπόθεση, άρχισε να κομπάζει στις συγκρατούμενές της για τις δολοφονίες των Tate-LaBianca. Τους εκμυστηρεύτηκε επίσης ότι αποτελούσαν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, που περιλάμβανε τη δολοφονία των Richard Burton-Liz Taylor, Frank Sinatra, Steve McQueen και Tom Jones. Η αστυνομία κινητοποιήθηκε τελικά κι έφτασε στο Ράντσο Spahn, στο καταφύγιο της Οικογένειας Manson, όπου συνέλαβε επτά άτομα εκτός του Manson.

Ποιος ήταν ο Charles Manson
Ο Charles ήταν το νόθο μοναχοπαίδι μιας δεκαεξάχρονης, και γεννήθηκε το Σινσινάτι το 1934. Καθώς η μητέρα του ήταν εντελώς ανίκανη - και αδιαφορούσε - να τον μεγαλώσει, ο Charles ζούσε άλλοτε με τους παππούδες του κι άλλοτε με θείους και θείες, που όλοι τους ήταν φανατικοί θρησκόληπτοι, εργατικοί αλλά αγράμματοι άνθρωποι. Συνελήφθη πρώτη φορά για κλοπή σε ηλικία εννέα ετών και μέχρι τα 32 χρόνια του μπαινόβγαινε σε αναμορφωτήρια, παιδικά σπίτια, ιδρύματα ανοιχτής προστασίας και φυλακές. Στη φυλακή γνώρισε και το μοναδικό επιζώντα από τη συμμορία της Ma Baker, τον Alvis Karpis, που του έμαθε να παίζει steel κιθάρα. Το 1967, ο Charlie αποφυλακίστηκε, έχοντας περάσει πάνω από τη μισή ζωή τους σε φυλακές και ιδρύματα. Όταν του ανάγγειλαν την αποφυλάκισή του μάλιστα, διαμαρτυρήθηκε έντονα. ‘Α όχι, δεν μπορώ να βγω εκεί έξω. Δεν μπορώ να προσαρμοστώ στον κόσμο, έχω περάσει μια ζωή κλειδαμπαρωμένος μέσα, κι είμαι ευχαριστημένος εδώ, να κάνω βόλτες στην αυλή και να παίζω την κιθάρα μου...’
Οι κοινωνικοί λειτουργοί δυστυχώς δεν τον πήραν στα σοβαρά και τον εξαπέλυσαν στο Σαν Φρανσίσκο, όπου ο χιπισμός και οι ανατολικές φιλοσοφίες δεν βρίσκονταν πια στο ζενίθ τους, αλλά προσέλκυαν ακόμα ένα ετερόκλητο πλήθος. Ο Manson είχε ασχοληθεί κατά περιόδους με το Βουδισμό, τη Σαϊεντολογία και άλλες μυστικιστικές θεωρίες. Τότε ήταν που ανέπτυξε και τη ‘Φιλοσοφία’ του, ένα συνονθύλευμα από ψευτο-επαναστατικές μπουρδολογίες ανακατεμένες με τα καταστροφολογικά φετίχ του χιπισμού. Πρέσβευε λοιπόν ο Manson, ότι σύντομα οι μαύροι θα εξεγείρονταν και θα άρχιζαν να σκοτώνουν τους λευκούς, μετατρέποντας τις πόλεις σε κόλαση. Θα νικούσαν, αλλά λόγω της έμφυτης κατωτερότητάς τους δεν θα μπορούσαν να ασκήσουν την εξουσία. Αυτό ήταν το Helter Skelter κατά τον Manson, η εξολόθρευση δηλαδή και ο αλληλοσπαραγμός λευκών και μαύρων. Στη διάρκεια των σφαγών, η Οικογένεια Manson, η οποία κατά τις εκτιμήσεις του Charles θα αριθμούσε πια 144,000 μέλη, θα γλίτωνε ζώντας κρυμμένη στην έρημο. Οι μαύροι τότε θα καλούσαν τον Charles να αναλάβει την εξουσία ως ο Πέμπτος Άγγελος, η μετενσάρκωση του Ιησού Χριστού - οι άλλοι τέσσερις Άγγελοι ήταν οι Beatles.
Όσο παράλογα και αν μας φαίνονται όλα αυτά, ο Manson βρήκε οπαδούς, κυρίως νεαρές κοπέλες με διαταραγμένες προσωπικότητες, στις οποίες έκανε πλύση εγκεφάλου με τις θεωρίες του και με τη βοήθεια διάφορων ναρκωτικών και παραισθησιογόνων. Κατάφερε να δημιουργήσει ένα κοινόβιο μηχανόβιων και νεαρών κοριτσιών στο Ράντσο Spahn, στην έρημο, την Οικογένεια Manson, που ζούσε με κλοπές και επαιτεία, ενώ παράλληλα ασχολούνταν με τη μουσική του Manson. Λέγεται ότι αρχικά το σπίτι της Tate επελέγη ως στόχος, διότι ο Manson νόμιζε ότι κατοικούσε ακόμα εκεί ο Terry Melcher, ένας παραγωγός που είχε απορρίψει τη μουσική του.
Άλλο τραγικό στοιχείο της υπόθεσης Tate-LaBianca, εκτός από τις απανωτές παραλήψεις και γκάφες της αστυνομίας, ήταν η στάση των ΜΜΕ και του Χόλιγουντ, που άρχισαν να κατηγορούν τον Polanski, την Tate και τους φίλους τους για σατανιστικά όργια και χρήση ναρκωτικών, αφήνοντας να εννοηθεί ότι είχαν προκαλέσει οι ίδιοι το θάνατό τους λόγω των ύποπτων ατόμων με τα οποία συγχρωτίζονταν - μιμούμενοι το ‘Μωρό της Ρόζμαρι’.
Η δίκη της Οικογένειας Manson κράτησε σχεδόν ένα χρόνο, και ο εισαγγελέας Vincent Bugliosi ως δημόσιος κατήγορος ανέλαβε το δύσκολο καθήκον να πετύχει την καταδίκη του Manson, αφού ο ίδιος ο Charles δεν είχε σκοτώσει κανένα από τα θύματα, αλλά έδινε απλώς εντολές. Όλοι οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν τελικά σε θάνατο, λίγο αργότερα όμως η Πολιτεία της Καλιφόρνια κατάργησε τη θανατική εκτέλεση κι έτσι ο Manson ζει και βασιλεύει ακόμα, αλληλογραφεί με τους θαυμαστές τους και δίνει συνεντεύξεις, έχει εμπνεύσει μάλιστα θεατρικά έργα, κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ, ακόμα και μια όπερα. Η μουσική του επηρέασε κι επηρεάζει μουσικούς όπως οι Guns and Roses, οι Lemonheads, η Tori Amos και οι Sonic Youth.

Οι Θεωρίες Συνωμοσίας
Αλλά αφού μιλάμε για δολοφονίες που συνέβησαν στην Αμερική, πως μπορούμε να αγνοήσουμε τις αναπόφευκτες θεωρίες συνωμοσίας που συνεχίζουν να κυκλοφορούν για τις δολοφονίες Tate-LaBianca: 1. Τα θύματα εκτέλεσε η Μαφία. (Γιατί όχι; Αφού βρίσκεται πίσω απ’ όλα.) 2. Τους δολοφόνησε η πολωνική μυστική αστυνομία, για να εκδικηθεί τον Polanski. 3. Τους σκότωσε ο ίδιος ο Polanski - άραγε για να γλιτώσει από τη γυναίκα του;  4. Τις δολοφονίες υποκίνησε η CIA, για να δυσφημίσει τους χίπις όταν το κίνημα άρχισε να αποκτά ένα πιο πολιτικοποιημένο χαρακτήρα του κινήματος.....Και ούτω καθεξής.

Μια προσωπική υποσημείωση
Ψάχνοντας τα παραπάνω στοιχεία για τον Charles Manson, μπήκα στο Internet, κι αμέσως ένοιωσα την ανάγκη να αναφωνήσω - ως άλλος Οβελίξ: Είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικάνοι! Βρέθηκα μπροστά σε αμέτρητα sites, όπως εκείνο που αντιπαραβάλει τη ζωή του Χριστού και του Manson, καταλήγοντας ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο, ή το άλλο που διαφημίζει ένα παιδικό βιβλίο με ήρωες τον Manson και την Οικογένειά του που πάνε για πικ-νικ στο δάσος (!). Και φυσικά όποιος θέλει, μπορεί να επικοινωνήσει με τον ίδιο τον Manson στέλνοντάς του γράμμα - αν και όπως προειδοποιεί, λαμβάνει περισσότερα γράμματα απ’ όσα μπορεί να απαντήσει, ή μπορεί να βοηθήσει της ομάδα Access Manson που αγωνίζεται για την αθώωσή του ως θύμα δικαστικής πλάνης (!). Τέλος, ο κάθε φιλόμουσος μπορεί να προμηθευτεί δίσκους και CD με τα τραγούδια του - υπάρχει μάλιστα και το Manson Unplugged(!), βιβλία με τα γραπτά του και τα πρακτικά της δίκης του - όλα εκδόσεις της White Devil Records. Ο εισαγγελέας Vincent Bugliosi δίνει μια κάποια εξήγηση για όλα αυτά στο βιβλίο του, χαρακτηρίζοντας τον Manson μια μεταφορά για το ‘κακό’, μια εικόνα που φροντίζουν να καλλιεργούν τα ΜΜΕ όσο περισσότερο μπορούν. Ναι - είναι θεότρελοι αυτοί οι Αμερικάνοι!
Χίλντα Παπαδημητρίου