High Fidelity: το βιβλίο

Άκουγα μουσική, επειδή ήμουν δυστυχισμένος,
ή ήμουν δυστυχισμένος, επειδή άκουγα μουσική;
Ρομπ, ο ήρωας του High Fidelity


 Ο Ρομπ Φλέμινγκ είναι ο ιδιοκτήτης του δισκάδικου ‘Υπεράσπιση του Βινιλίου’, στο Βόρειο Λονδίνο. Περνάει τις μέρες του με τους υπαλλήλους του, τον Μπάρυ και τον Ντικ, φτιάχνοντας λίστες με το top-5 των τραγουδιών που μιλούν για τη βροχή, το θάνατο, την τσαγκαρο-Δευτέρα, και ούτω καθεξής, και πιστεύουν ακράδαντα ότι σημασία δεν έχει το πως είσαι, αλλά το τι σου αρέσει. Όταν τον παρατάει η κοπέλα του η Λόρα, ο Ρομπ παθαίνει τη σχετική κατάθλιψη νοιώθει όμως και ανακούφιση: διότι πως μπορεί να αντέξει η σχέση με μια γυναίκα που έχει τέτοια φριχτή συλλογή δίσκων; Έτσι ο Ρομπ, για να παρηγορηθεί, κάνει το αυτονόητο` ξανατακτοποιεί τη συλλογή των δίσκων του - κατά ημερομηνία αγοράς, αυτή τη φορά. Τι γίνεται όμως όταν έχεις πατήσει τα τριάντα έξι, είσαι μόνος, και ‘...οι φίλοι σου μοιάζουν να μην είναι φίλοι πια, αλλά όσοι άνθρωποι δεν έχεις χάσει ακόμα τα τηλέφωνά τους;...’
Ο Nick Hornby, στο δεύτερο αυτό βιβλίο του, μιλάει για το ροκ και την ισόβια σχέση μας μαζί του, για την ενηλικίωση και την άρνησή της, για τους άντρες και τις γυναίκες και τις ερωτικές σχέσεις, για το πόσο ζορίζει η ζωή όσο περνούν τα χρόνια και τη ματαιότητα του να την αποφεύγεις χώνοντας το κεφάλι σου στην άμμο – συγγνώμη, σε ένα ράφι με δίσκους ήθελα να πω. Στο τέλος του High Fidelity, ο Ρομπ αποφασίζει να μεγαλώσει, χάρη στη βοήθεια και τη συμπαράσταση της Λόρα, χωρίς να αλλάξει την ουσία του ποιος είναι. Ο Hornby το λέει ξεκάθαρα, οι γυναίκες σαν να ξέρουν κάτι παραπάνω για τη ζωή και την ενηλικίωση, κι ας τους αρέσουν ενίοτε οι Simply Red και οι Simple Minds.
Στα χέρια ενός άλλου συγγραφέα, το βιβλίο θα ήταν μια σκέτη γκρίνια για την αδυναμία των αντρών να ‘δεσμευτούν’, για την κρίση των σχέσεων, και για γυναίκες μόνες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Στα χέρια του Hornby, γίνεται μια ξεκαρδιστική ιστορία με αισιόδοξο τέλος, διανθισμένη από σκέψεις και απορίες που έχουμε όλοι, άντρες και γυναίκες` όπως: είναι αδιανόητο να γράφεις σε μία κασέτα δύο τραγούδια του ίδιου συγκροτήματος, και δεν ξεκινάς ποτέ με τη μεγάλη επιτυχία, διότι κανένας δεν θα ακούσει παρακάτω την κασέτα` ποιο είναι το top-5 των τραγουδιών που θα ήθελες στην κηδεία σου` γιατί οι καλύτερες ατάκες μας έρχονται αφού κλείσουμε το τηλέφωνο` και μήπως φταίει ο Al Green για τις υπερβολικές απαιτήσεις που έχουμε από τον έρωτα; Τελικά, μέσα από τραγούδια και συμβάντα αστεία και πικρά, το High Fidelity είναι ένα βιβλίο που μας προτρέπει ανοιχτά να πάψουμε να φοβόμαστε τον πόνο και το θάνατο, και να αρχίσουμε να ζούμε τη ζωή όσο είναι καιρός.
Υ.Γ.: Το βιβλίο συνιστάται κυρίως στις αναγνώστριες του Π&Ρ, οι οποίες σύμφωνα με τις αυστηρά αντικειμενικές κι επιστημονικές στατιστικές που διεξήγαγα η ίδια αυτοπροσώπως, θα πρέπει να έχουν συναντήσει γύρω στους 2,4 Ρομπ, κατά μέσο όρο, η κάθε μία. Γι’ αυτό άλλωστε ο βιβλιοκριτικός του Details συστήνει: ‘Φυλάξτε αυτό το βιβλίο μακριά από τη φιλενάδα σας – περιέχει υπερβολικά πολλά μυστικά σας για να το αφήσετε να πέσει σε λάθος χέρια’. 

Χίλντα Παπαδημητρίου