Πιστεύοντας ότι η ζωή στερείται νοήματος, ο ήρωας του “Τέλους του δρόμου” παραλύει και αδυνατεί να λάβει αποφάσεις κάθε φορά που πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες εναλλακτικές λύσεις. Ένας ιδιόρρυθμος ψυχίατρος κάνει τη διάγνωση: η πάθηση του ήρωα οφείλεται στη ριζική αυτοαποξένωσή του, στο ότι έχει το κενό για εαυτό. Για να θεραπευτεί πρέπει να υποδυθεί μια προσωπικότητα, να οικειοποιηθεί ρόλους, να εφεύρει κανόνες συμπεριφοράς.